میگ-3  (به روسیМиГ-3 ‏): یکی از جنگنده‌های روسیه در جنگ جهانی دوم بود.

ساختار اساسی این هواپیما همان میگ-۱ بود. میگ-۳ مشکلاتی که در هدایت و کنترل میگ-1 وجود داشت را مرتفع کرده بود. عملکرد این نمونه جدید تا حدودی با موفقیت همراه بود، با این وجود بعد از مشخص شدن معایب بسیار پس از آزمایشهای پروازی میگ-1، میکویان و گوروپچ تغییرات بسیاری را بررسی و اعمال کردند. بارزترین این تغییرات عبارت بودند از دو برابر کردن لایه‌های سطحی خارجی بالها بمنظور افزایش استحکام بالها، کشیده تر کردن دماغه هواپیما و جابجایی موتور و در نتیجه انتقال مرکز ثقل به قسمت‌های جلویی. این تغییرات به سرعت در خطوط تولیدی میگ-1 اجرا شد، و تا مارس ۱۹۴۱، روزانه ۱۰ فروند از این هواپیماها تولید و روانه پایگاه‌های هوایی می‌شد. این تولیدات مدت زیادی درون آشیانه‌ها باقی نماندند، قبل از آغاز مخاصمه رسمی میان آلمان و شوروی چندین درگیری هوایی میان این جنگنده‌ها با هواپیماهای شناسایی Junkers Ju 86 آلمان نازی حادث شد. در زمان آغاز عملیات بارباروزا، بیش از ۱۲۰۰ فروند از این نوع هواپیما در روسیه تولید شده بود.

میگ-۱ اساسا برای پرواز در ارتفاع بالا طراحی شده بود و این دقیقا نقطه قوت جنگنده‌های جدید میگ-3  بود. زمان برای یک چرخش دایره‌ای کامل از ۲۶/۵ ثانیه به ۲۳ ثانیه بهبود یافت. با این وجود اکثر درگیریها میان نیروهای آلمان و شوروی در ارتفاع بسیار پایین اتفاق می‌افتاد، جاییکه این جنگنده‌ها کارایی اصلی خویش را به نمایش نمی‌گذاشتند. تلاشهای بسیاری برای تبدیل این هواپیما به یک هواپیمای شکاری کوتاه پرواز صورت گرفت اما پس از مدتی بطور کامل از چرخه تولید خارج گردید. پاشنه آشیل میگ-3 موتور AM-35 آن بود بنابراین میکولین تمام توجه خود را بر روی تولید موتور AM-38 برای هواپیمای ایلوشین-2 اشتورمویک متمرکز کرد. تلاشهایی هم برای جایگزینی موتور آن با AM-37 صورت گرفت. این موتور قرار بود برای میگ-7 استفاده شود اما این موتور از دور خارج شده کل پروژه را از حرکت واداشت. از بهار ۱۹۴۲ به بعد، هواپیماهای میگ-3 تولیدی از خطوط مقدم رزم به اسکادران دفاع هوایی منتقل شدند و تا پایان جنگ همچنان بعضی از این مدلها به انجام وظیفه خود ادامه می‌دادند.

یکی از راه حلهای نهایی برای نجات این جنگنده مجهز کردن آن به موتور رادیال Ash-82 بود، که بطور مشابه در تبدیل هواپیمای LaGG-3 به Lavochkin La-5 مشارکت داشت I-210 و I-211 نمونه‌های نخستینی بودند که انتخاب شدند، و آنقدر خوب از آب در آمدند که از آنها در میگ- ۹ (با مدلهای جت تفاوت دارد) استفاده شد. با این وجود،La-5  در حال تولید بود و I-211 حرفی برای گفتن در نیروی هوایی نداشت.

در طی سالهای جنگ، میکویان و گوروپچ به توسعه میگ-3 در زمینه استفاده در ارتفاع بلند، که در واقع از ابتدا هم برای استفاده به این منظور تولید شده بود، ادامه دادند و این تلاشها منجر به ساخت سری بسیار بزرگ‌تر و قدرتمندتر I-220 تا I-225 شد. اما جنگهای هوایی که در آسمان آلمانها اتفاق می‌افتاد گویای این حقیقت بود که دوره طلایی استفاده از موتورهای پیستونی در هواپیماها در حال افول بود و دیگر سفارشی برای ساخت دریافت نمی‌شد. بعضی منابع هم طرح میگ-7 را با یکی از این هواپیماها در هم می‌آمیختند.

دو نمونه آخر یعنی I-230 و I-231 به نمونه اصلی میگ-3 شباهت زیادی داشتند و موتور آنها به نحو چشمگیری سبکتر بود، اما این مدلها تحویل واحدهای دوم جبهه‌ها شدند و چندان هم مورد استقبال نیروی هوایی قرار نگرفتند.

کشور بکار گیرنده :

شوروی

مشخصات میگ 3 :

سال ورود به خدمت : 1940

خدمه: یک نفر

طول: 8.26 m

طول بالهای هواپیما:  10.20 m (33ft - 5 in)

ارتفاع:3.50 m

وزن خالص: 2595 kg

حداکثر وزن حین بر خواستن: 3490 kg

نیروی محرک:  1x Mikulin AM-35A مایع خنک  V-12، 1007 kw(1350hp)

حداکثر سرعت :640 km/h

برد: 1250 km

سقف سرویس دهی : 12000 m

نرخ بر خواستن : 147 m/s

بار اعمالی بر روی بالها :2191 kg/m

قدرت / جرم : 300 kw/kg

جنگ افزار:

1 مسلسل 127 میلیمتری  UBK

2 مسلسل 76 میلیمتری  ShKAS

وزن آتش 144 kg/s UBK  از میان یک دیسک گردان با سرعت  1050 rpm و به کمک مواد منفجره PETN  شلیک می‌کرد. بعضی از مدلهای میگ-3 مجهز به ۲ اسلحه UBK بر روی بال بودند که البته موجب کاهش کیفیت پرواز می‌شد.

 2 بمب 100 کیلوگرمی یا 6  راکت 82 میلیمتری RS-82

منبع :   http://www.aviapress.com

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: